Rusija - Zemlja Careva
Područja na kojima su živeli istočni Sloveni prvi su u jedinstvenu državu ujedinili Varjazi, verovatno doseljenici iz Skandinavije. Prvi zabeleženi varjaški vladar bio je Rurik, krunisan oko 860., a njegovi su naslednici preneli presto iz Novgoroda na severu današnje Rusije u Kijev, danas glavni grad Ukrajine. Kijevska Rusija, bila je jedna od najvećih država tadašnje Evrope s tekonomijom utemeljenom na trgovini medju Skandinavijom i Vizantijom. Odlučujućim za kasniju istoriju istocnih Slovena pokazalo se prihvatanje pravoslavlja kao državne religije 988. u doba velikog kneza Vladimira, koje je za posledicu imalo snažnu vezu crkve i države.
Invazija Mongola u 13.veku dovela je do raspada već oslabljene Kijevske Rusije na veći broj nezavisnih kneževina, medju kojima se u 14.veku počinje isticati Moskovska kneževina. Moskva je, oslanjanjući se na svoje dobre odnose s tatarskim osvajačima, započela sirenje na okolna područija. Ekspanzija je ubrzana pod velikim kneževima Ivanom III. (1462. - 1505.) i Ivanom IV. Groznim (1547. - 1584.), prvim ruskim vladarem koji se krunisao za cara.
Država je nakon smrti Ivana Groznog utonula u borbu za njegovo nasledje koja je trajala sve do 1613. kada na vlast dolazi dinastija Romanov. Rusija je doživela preporod za vreme vladavine Petra I. Velikog (1682. - 1725.). koji je u mladosti putovao po Zapadnoj Europi i odlučio se reformisati Rusiju po zapadnim uzorima. Velike promene doživela je državna uprava, obrazovanje, vojska, osnovana je mornarica, a glavni grad je umesto Moskve postao novoosnovani Sankt Peterburg (1703.) na ušću reke Neve u Finski zaliv.
U sledeća dva veka, Rusija je nizom ratova proširila svoju teritoriju kolonizujući, za razliku od zapadnoeuropskih država, susedna područija. Na zapadu je zauzela Finsku, baltičke zemlje, Poljsku, Bjelorusiju i najveći dio Ukrajine. Na jugu je svoje područije proširila na Zakavkazje do severne Jermenije, te na najveći deo srednje Azije. Na istoku je ruska kolonizacija doprla do severnoameričke Aljaske, koja je 1867. prodana SAD-u. Osobnoo je širenju državne teritorije pridonijela Katarina II. Velika (1762. - 1796.) veštom kombinacijom diplomatije i ratovanja.
Devetnaesti vek obeležen je i sve jačim zahtevima srednje klase za udelom u vlasti, s povremenim izlivima političkog nasilja (pobuna dekabrista 1825., atentat na cara Aleksandra II. 1881.) praćenim talasima drzavne represije. Nakon revolucije 1905. Rusija je dobila predstavničko telo, Dumu, što je donekle ublažilo političke tenzije. Poslednji car bio je Nikolaj II. koji je svrgnut i ubijen od strane boljševika, istočne okosnice nove lihvarske internacionale.
